طراحی نانو آنزیم‌های مصنوعی در دانشگاه صنعتی اصفهان
تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۷۱۳۶۸
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، صدیقه عابدان‌زاده، محقق دکتری تخصصی شیمی معدنی و مجری طرح گفت: آنزیم‌های طبیعی، بیوکاتالیزور‌های ارزشمندی هستند که در تمام فرآیند‌های بیولوژیکی موجود در سامانه های حیاتی دخالت دارند و البته به افزایش سرعت واکنش‌های شیمیایی نیز کمک می‌کنند.
وی با بیان اینکه استفاده از آنزیم‌ها به عنوان بیوکاتالیزورها، مسیر مهمی را در صنایع مختلف نظیر صنایع شیمیایی و داروسازی برای آماده‌سازی محصولات بیوشیمیایی باز کرده است، اظهار کرد: در استفاده عملی از آنزیم‌ها اغلب با مشکلاتی نظیر پایداری دمایی پایین، حساسیت فعالیت کاتالیزوری به شرایط محیطی و هزینه‌های بالا در آماده‌سازی و خالص‌سازی آنها روبه‌رو می‌شویم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عابدان‌زاده به اهمیت بررسی درباره آنزیم‌های طبیعی اشاره کرد و ادامه داد: در دهه‌های اخیر، همواره آنزیم‌های طبیعی به عنوان یک منبع ثابت الهام بخش در مسیر ایجاد ساختار‌های سنتزی بوده است که می‌توانند عملکرد آنزیمی را تقلید و خواص کاتالیزوری آنها را بهبود ببخشند. به همین دلیل تلاش برای درک و کاربرد نانومواد برای ساخت آنزیم‌های مصنوعی در تشخیص و درمان، همچنان رو به افزایش است.
مجری طرح خاطر نشان کرد: آنزیم‌های مصنوعی با استفاده از مواد سنتزی برای شبیه‌سازی عملکرد کاتالیزوری آنزیم‌های طبیعی و با هدف تکثیر و مدل‌سازی نقش‌های فیزیکی و شیمیایی آنها ساخته می‌شوند.
خانم عابدان‌زاده درباره علم بیومیمتیک (Biomimetics) علم طراحی با الهام از طبیعت، توضیح داد: بیومیمتیک را می‌توان شاخه‌ای از علم شیمی دانست که در دو دهه گذشته، آغاز به کار کرده است و هدف این شاخه علم، الگوبرداری از طبیعت در راستای حل مشکلات بشر است. این شیمی بیومیمتیک پیوند دهنده علم شیمی و زیست‌شناسی است و در طراحی راهبردهای نوین شیمیایی، نقش ویژه‌ای دارد.
این پژوهشگر شیمی همچنین گفت: ما در این تحقیق به دنبال ساخت متالوآنزیم مصنوعی برای بهبود عملکرد آنزیم طبیعی بودیم و در این زمینه از ترکیبات مزومتخلخل سیلیسی برای تهیه بیوکاتالیزور پایدار و قابل بازیافت استفاده شد. مطالعه عملکرد کاتالیزوری آنزیم‌های مصنوعی در مقایسه با مدل آنزیمی طبیعی نیز در این تحقیق، انجام شد.
به نقل از روابط عمومی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران کشور، عابدان‌زاده افزود: نانو آنزیم مصنوعی طراحی شده در این طرح بر پایه مواد مزومتخلخل سیلیسی است و سطوح داخلی مزومتخلخل‌های سیلیسی به وسیله گروه‌های عاملی آلی معین به صورت هدفمند اصلاح شده است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: آنزیم های مصنوعی آنزیم های طبیعی آنزیم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۷۱۳۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مغز انسان به شکلی بی‌نظیر شبیه‌سازی شد
دانشمندان هلند و کره جنوبی به تازگی دستگاهی به نام «ممریستور یونترونیک(مقاومت حافظه)» یا به عبارت دیگر سیناپس مصنوعی ساخته‌اند. این دستگاه که کمی قطورتر از موی انسان است، بخشی از مغز را شبیه‌سازی می‌کند که به ما در فکر کردن و یادگیری کمک می‌کند. این اولین باری نیست که دانشمندان تلاش می‌کنند دستگاهی ایجاد کنند که می‌تواند شبیه مغز انسان فکر کند، اما این دستگاه خاص است، زیرا مانند دیگر دستگاه‌ها ساخته نشده بلکه مانند مغز ما ساخته شده است.
به گزارش ایسنا، این دستگاه مغز مانند چیست و چرا تا این اندازه خاص است؟ ممریستور یونترونیک دارای یک کانال میکروسیال مخروطی است که داخل آن محلولی از نمک(کلرید پتاسیم) محلول در آب قرار دارد.
به نقل از دیجیتال‌ترندز، هنگامی که دستگاه سیگنال الکتریکی دریافت می‌کند، یون‌های موجود در محلول آب از کانال به سمت بالا حرکت می‌کنند و موقعیت خود را تغییر می‌دهند و این حرکت بر چگالی و هدایت یون تأثیر می‌گذارد. این اساسا میزانی که ممریستور می‌تواند الکتریسیته را هدایت کند، تغییر می‌دهد که به نوعی شبیه به نحوه اتصال سلول‌های مغزی قوی‌تر یا ضعیف‌تر بر اساس تجربیات ما است.
این ممکن است نزدیک‌ترین مدل به نحوه عملکرد مغز ما در یک محیط مصنوعی باشد و با تلاش‌های قبلی متفاوت است، زیرا کاملا از آب و نمک ساخته شده و برخلاف مدل‌های قبلی سیلیکون و فلزات ندارد.
اگرچه ممریستورها در پلتفرم‌های متداول مختلفی استفاده شده‌اند، اما با مغز انسان متفاوت هستند زیرا تنها به یک منبع اطلاعاتی مانند الکترون‌ها متکی هستند و فقط به ورودی‌های الکتریکی پاسخ می‌دهند. این با نحوه عملکرد سیناپس‌ها در مغز ما متفاوت است، زیرا سیناپس‌ها می‌توانند برای انجام کار به سیگنال‌های الکتریکی و شیمیایی تکیه کنند.
کاربردهای فعلی هوش مصنوعی، حتی پیشرفته‌ترین آنها، توانایی تفکر مستقل مانند مغز انسان را ندارند. در همین حال، مدل‌های زبانی بزرگ(LLM)، در حالی که ممکن است شبیه به مغز ما به نظر برسند، فقط مجموعه‌ای از کلماتی هستند که افراد دیگر و ماشین‌ها بیان کرده‌اند. توانایی آنها در خلقت ناشی از یادگیری از انسان است و نه از توانایی آنها در تفکر مستقل.
این تحقیق که توسط محقق دکتری تیم کامسما(Tim Kamsma) رهبری می‌شود، نتیجه مشترک کار انجام شده توسط دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی است. این اولین بار در نوع خود است که از کانال‌های یونی سیال برای شبیه سازی مکانیسم‌های پیچیده مایع در مغز استفاده می‌شود. با این حال، به رغم این جهش، دستگاه‌های ممریستورهای یونترونیک هنوز در مراحل ابتدایی خود هستند و استفاده از آنها برای ساخت رایانه‌های نورومورفیک(neuromorphic) هنوز نیاز به پیشرفت دارد.
ساخت چنین دستگاه‌هایی پله‌ای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.
انتهای پیام
جاده کندوان یک طرفه شد